Lubelska Izba Lekarsko-Weterynaryjna

Zbigniew Wróblewski, Antoni Gamota, Alla Vynjarska

Ludwik Timoftiewicz - wybitny absolwent pierwszego rocznika C.K. Szkoły Weterynarii we Lwowie

          Ludwik Timoftiewicz urodził się 27.02.1861 r. we Lwowie. W roku akademickim 1881/82 rozpoczął studia weterynaryjne w nowo otwartej Cesarsko-Królewskiej Szkole Weterynarii i Szkole Kucia Koni w połączeniu z Zakładem Leczenia Zwierząt. we Lwowie. W czasie studiów rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Fizjologii i Farmakologii w latach 1884-1887. Jako student był założycielem Bratniej Pomocy słuchaczy lwowskiej szkoły weterynaryjnej. W roku 1855 w gronie 27 pierwszych absolwentów uczelni uzyskał dyplom lekarza weterynaryjnego z odznaczeniem.

       W latach 1887 -1889 pracował jako Powiatowy Lekarz Weterynarii w Kołomyi. Prawdopodobnie za namową profesora Stanisława Królikowskiego na prośbę Fortunata Chełchowskiego tworzącego w Bułgarii podstawy służby weterynaryjnej, przyjął propozycję pracy od   państwa bułgarskiego. W 1889 roku został mianowany Szefem Cywilnej Służby Weterynaryjnej w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w Sofii. Zorganizował cywilną służbę weterynaryjną w Bułgarii był autorem „Ustawy o chorobach stadnych”. W 1892 roku założył pierwsze bułgarskie czasopismo weterynaryjne „Wieterinarna Sbirka”, które redagował przez pierwsze 3 lata, założył również Towarzystwo Weterynaryjne w Sofii. Po powrocie do Lwowa w 1894 roku objął stanowisko Krajowego Weterynarza Galicji oraz docenta lwowskiej uczelni weterynaryjnej, gdzie wykładał „Naukę o oględzinach bydła i mięsa”, został również Komisarzem Rządowym do egzaminów w Akademii Weterynaryjnej we Lwowie. Działa również społecznie, w 1899 roku został prezesem Galicyjskiego Towarzystwa Weterynaryjnego, członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarczego oraz współzałożycielem Towarzystwa Chowu Drobiu. Był odznaczony wysokimi odznaczeniami bułgarskimi i austriackimi.

        Zmarł 3.11.1900 roku przeżywszy zaledwie 39 lat w Wiedniu, gdzie przebywał na leczeniu. Ludwik Timoftiewicz był wybitnym organizatorem, administratorem, społecznikiem a także ambasadorem lwowskiej uczelni weterynaryjnej, skoro ponad 20 Bułgarów otrzymało dyplomy lekarzy weterynaryjnych we Lwowie. Niestety ze względu na brzmienie nazwiska w obcej literaturze przypisywano mu narodowość rosyjską.

Artykuł powstał w ramach projektu: Nowatorskie podejście do dziedzictwa historycznego: dziedzictwo naukowe medycyny weterynaryjnej polsko - ukraińskiego pogranicza; Umowa grantowa PLBU.01.01,00-UA-1055 / 20-00 w ramach Programu Współpracy Transgranicznej Polska - Białoruś - Ukraina 2014 - 2020 Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa.

W dniu 17 grudnia 2021 r. odbyło się posiedzenie Prezydium Rady Lubelskiej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej na którym Prezes lek. wet. Tomasz Górski, a jednocześnie koordynator projektu "Nowatorskie podejście do dziedzictwa historycznego: dziedzictwo naukowe medycyny weterynaryjnej polsko-ukraińskiego pogranicza", omówił dotychczasowy stan prac prowadzonych w ramach projektu. Przedstawił również informację o lekarzach kończących studia na Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. Zaprezentował także pięknie oprawiony rocznik Przeglądu Weterynaryjnego z 1935 roku wydawanego we Lwowie.

Zbigniew Wróblewski

Profesor Łukasz Kulczycki - ostatni zmarły absolwent Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie

         Łukasz Kulczycki urodził się 19 sierpnia 1911 roku w Borszczowie.  Edukację w szkole średniej rozpoczął w Krakowie, kontynuował naukę w Czortkowie. W wieku 17 lat rozpoczął studia we Lwowie na Akademii Medycyny Weterynaryjnej oraz na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza. Jako student interesował się bakteriologią i pracował w latach 1934 -36 jako asystent w Zakładzie Nauki o Środkach Spożywczych Zwierzęcego Pochodzenia u prof. Alfreda Trawińskiego. Po obronie pracy doktorskiej pt. "Mucha plujka nosicielem salmonellozy" w 1936 roku został zatrudniony jako starszy asystent w Zakładzie Mikrobiologii i Higieny u prof. Stanisława Legeżynskiego. W 1939 roku zmobilizowany został do Szkoły Sanitarnej w Warszawie. Po przegranej kampanii wrześniowej przedarł się przez Węgry do Armii Polskiej do Francji, a po upadku Francji do Wielkiej Brytanii. Tam ukończył studia na Wydziale Lekarskim z polskim językiem wykładowym na Uniwersytecie w Edynburgu i pracował jako lekarz w polskich obozach wojskowych do demobilizacji w 1947 roku. Specjalizację w dziedzinie zdrowia publicznego uzyskał w 1948 roku w London School of Hygiene and Tropical Medicine, University of London.  W 1950 roku uzyskał specjalizację w dziedzinie pediatrii w Royal College of Physicians and Surgeons w Dublinie w Irlandii. W 1951roku objął stanowisko dyrektora, Medical Center, Department of Health, Winnipeg w Kanadzie. W 1953 roku przeniósł się do Stanów Zjednoczonych. W Childrens Hospital i Harvard Medical School w Bostonie wspólnie z doktorem Harrym Shwachmanem rozpoczął badania nad mukowiscydozą (1955 r.). Stworzyli stosowaną do dzisiaj i uznaną ocenę punktową stanu klinicznego chorych na mukowiscydozę znaną jako „Shwachman-Kulczycki Scoring System”. Od 1962 roku jako profesor pediatrii w Georgetown University w Waszyngtonie DC wspólnie ze Shwachmanem stworzyli w Bostonie jeden z największych ośrodków mukowiscydozy na świecie. 

           Często podkreślał początek swojej drogi naukowej związany z młodością spędzona w Akademii Medycyny Weterynaryjnej. W 2001 roku przybył do Lwowa na konferencję, gdzie wygłosił referat "Mukowiscydoza - ostatnie osiągnięcia". Odwiedził Borszczowów, gdzie odnalazł grób swojego młodszego brata Czesława, absolwenta prawa na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie zmarłego w wieku 29 lat w czasie wojny w następstwie tortur. Profesor Łukasz Kulczycki zmarł 3 maja 2018 roku mając niespełna 107 lat. 

       Po jego śmierci amerykański dziennik Washington Post w dniu 12 maja 2018 opublikował pośmiertne wspomnienie poświęcone Profesorowi Łukaszowi Kulczyckiemu.

Artykuł powstał w ramach projektu: Nowatorskie podejście do dziedzictwa historycznego: dziedzictwo naukowe medycyny weterynaryjnej polsko - ukraińskiego pogranicza; Umowa grantowa PLBU.01.01,00-UA-1055 / 20-00 w ramach Programu Współpracy Transgranicznej Polska - Białoruś - Ukraina 2014 - 2020 Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa.